Nie od dziś wiadomo, że utrzymanie prawidłowej masy ciała jest jednym z warunków bycia zdrowym. Co jednak oznacza wyrażenie „prawidłowa masa ciała”? Co przez to rozumiemy i jak możemy ją wyznaczyć? Odpowiedzi na te pytania niesie obliczenie tak zwanego wskaźnika BMI i właściwa interpretacja jego wartości.

Skrót BMI pochodzi z języka angielskiego od słów Body Mass Index, co oznacza wskaźnik masy ciała. Aby go policzyć, musimy znać swoją wagę w kilogramach oraz wzrost – uwaga w metrach. Współczynnik BMI poznamy, dzieląc masę ciała przez wzrost podniesiony do kwadratu.

Przykładowo, BMI osoby ważącej 53 kilogramy i mierzącej 1,66 metra wzrostu będzie wynosił

BMI= 53/1,66 ² = 19,23

Interpretacja wartości BMI (w odniesieniu do osób dorosłych):

<16 wygłodzenie
16 – 17 wychudzenie
17 – 18,5 niedowaga
18,5 – 25 waga prawidłowa
25 – 30 nadwaga
30 – 35 otyłość I stopnia
35 – 40 otyłość II stopnia (otyłość kliniczna)
>40 otyłość III stopnia (skrajna otyłość)

Wskaźnik BMI jest prosty do wyliczenia, jednak nie do końca wiarygodny, ponieważ nie uwzględnia różnic miedzy tkanką mięśniową a tłuszczową. Przykładowo, osoby z silnie rozbudowaną masą mięśniową mogą mieć BMI wskazujący na dużą otyłość, tymczasem w ich organizmie może być bardzo mało tkanki tłuszczowej. Ponadto trzeba zawsze mieć na uwadze płeć, wiek i kilka innych czynników. Wskaźnik BMI nie może być stosowany w odniesieniu do dzieci, młodzieży, ciężarnych i karmiących piersią, osób starszych, przewlekle chorych i sportowców. Bardziej precyzyjnym wskaźnikiem jest zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie, jednak do jego zmierzenia potrzebna jest specjalna aparatura.

Mimo swej niedokładności, indeks BMI może posłużyć do oceny, czy nasza waga nie odbiega od stanu równowagi. Jeśli wartość naszego BMI nie mieści się w granicach wagi prawidłowej, trzeba się zgłosić do lekarza, zwłaszcza wtedy, gdy BMI wskazuje na ciężką otyłość albo niedowagę.