Ziołolecznictwo stosowane jest przez ludzi od niepamiętnych czasów – pierwsze poświadczone informacje na temat ziół znajdują się w babilońskich i asyryjskich dokumentach datowanych na okres 2000 lat p.n.e. Przez szereg wieków, aż do pojawienia się farmakologii, zioła były jedynym środkiem leczniczym. Ich uzdrawiająca moc była nie do przecenienia, ale wiedziano, że niektóre z nich muszą być przyjmowane bardzo ostrożnie. Stwierdzenie, że zioła nie szkodzą, więc można je przyjmować w nieograniczonych ilościach, jest wymysłem naszych czasów. Coraz więcej ludzi ma bardzo dowolny stosunek do ziołolecznictwa. Jest to wielki błąd! Pewne zioła, przyjmowane nieumiejętnie, mogą przynieść więcej szkody niż pożytku, a nawet być niebezpieczne dla życia. Ponadto pewne choroby stanowią przeciwwskazanie do przyjmowania niektórych ziół.

Zapraszamy do zapoznania się z listą ziół, z którymi nie ma żartów.

Aloes – nie może być stosowany podczas kuracji na wątrobę, pęcherzyk żółciowy i hemoroidy, przez osoby posiadające kruche naczynia krwionośne i kobiety w ciąży

Bagno pospolite – to roślina silnie toksyczna, więc musi być stosowana wyjątkowo ostrożnie

Barwinek pospolity – jest rośliną silnie działającą, więc trzeba stosować ściśle według zaleceń, nie przekraczając wyznaczonej dawki

Bez czarny – ma silne działanie przeczyszczające, więc trzeba przestrzegać zaleceń jego stosowania

Brzoza brodawkowata – działa drażniąco na nerki, więc nie może być przyjmowana przez dłuższy czas, ponadto kurację trzeba prowadzić pod ścisła kontrolą lekarza

Bylica piołun – ma działanie halucynogenne, nie może być stosowana przez kobiety w ciąży i osoby cierpiące na choroby wrzodowe

Chmiel – może być stosowany tylko wtedy, gdy ściśle przestrzega się zaleconego dawkowania – jest to roślina toksyczna

Chrzan pospolity – nie można go podawać osobom z marskością wątroby i cierpiącym na stany zapalne nerek i układu pokarmowego, ponadto nie można go przyjmować w dużych ilościach, gdyż jego działanie jest bardzo silne

Dziurawiec pospolity – ma właściwości fotouczulające i może powodować oparzenia słoneczne (dlatego w czasie kuracji należy unikać słońca), przy dłuższym stosowaniu powoduje znaczące podwyższenie ciśnienia tętniczego, ponadto często wchodzi w interakcje z lekarstwami

Fiołek trójbarwny – przy niewłaściwym dawkowaniu może spowodować biegunkę, wymioty lub wysypkę

Glistnik jaskółcze ziele – jest silnie toksyczny i nie może być stosowany na własną rękę! Jeśli jest stosowany w zbyt dużych dawkach i przez zbyt długi czas, może powodować patologie układu oddechowego, wymioty, biegunkę

Głóg – powinny go unikać osoby z niskim ciśnieniem, stosowany często i w dużych ilościach działa niekorzystnie na organizm
Jałowiec pospolity – jego stosowanie zabronione jest u kobiet w ciąży i przy stanach zapalnych nerek, stosowany zewnętrznie może podrażnić skórę

Jarzębina – w żadnym wypadku nie wolno spożywać surowych owoców, gdyż zawarty w nich kwas parasorbowy powoduje wymioty, biegunki i osłabienie organizmu, związek ten rozpada się pod wpływem suszenia i wysokich temperatur

Kruszyna pospolita – nie wolno jej stosować tuż po zebraniu, jest zakazana dla kobiet w ciąży (może wywołać poronienie)

Krwawnik pospolity – należy go stosować według zaleceń specjalisty; w dużych dawkach może być toksyczny i powodować silne bóle głowy i stany podobne do oszołomienia, czasem powoduje omdlenia

Mydlnica lekarska – jeśli stosowana jest zbyt długo, może wywoływać ból brzucha, wymioty, biegunkę; powinna być stosowana pod kontrolą lekarza

Pokrzywa pospolita – nie należy jej stosować w nadciśnieniu, miażdżycy, podwyższonej krzepliwości i przy chorych nerkach, często wywołuje reakcje alergiczne

Prawoślaz – zawarte w nim śluzy przy dłuższym stosowaniu utrudniają wchłanianie witamin i minerałów i mogą prowadzić do niedoborów

Skrzyp pospolity – może prowadzić do niedoboru witamin z grupy B, kuracja powinna być prowadzona z przerwami

Szałwia pospolita – może wywołać podrażnienia i uczulenie, nie zaleca się jej kobietom w ciąży i karmiącym piersią