Alergie pokarmowe są dość częstą przypadłością, która objawia się przede wszystkim u niemowląt i małych dzieci. Pojawiają się jednak i u starszych dzieci oraz u dorosłych. Z każdym rodzajem alergii pokarmowej, ale i wziewnej, możemy walczyć. Najpierw jednak trzeba odpowiednio ją zdiagnozować.
Alergie w ostatnich latach wykazują tendencję wzrostową. Często też uaktywniają się w naszym organizmie więcej, niż jedna alergia. Reakcje alergiczne u dorosłych, to często nawroty alergii z dzieciństwa, często powodowane są ‘efektem sumowania bodźców’. Ponadto mogą być efektem krzyżówek. Objawiają się u znacznej ilości osób uczulonych na wszelkie pyłki. Jak żyć z alergią pokarmową?
Sama diagnostyka alergii pokarmowych to żmudna i niełatwa praca. Spośród rozmaitych testów, żaden tak naprawdę nie może określić wystarczająco siły nadwrażliwości, na którą cierpimy. Niedokładnym wynikom zapewne sprzyja to, że spożywamy tak zróżnicowane pokarmy oraz fakt, że nie zawsze do końca wiemy, co wchodziło w skład naszych pokarmów, produktów. Niejednokrotnie też występują u nas krzyżówki alergiczne. Do poprawnego rozpoznania alergenu, trzeba wskazać przyczyny występowania dolegliwości i stwierdzić, co jedliśmy. Lekarz musi przeprowadzić szczegółowy wywiad, wykonać badanie przedmiotowe. Badania jakie się wykonuje należą do dwóch grup: in vitro – oznaczanie poziomu alergenowo swoistych IgE oraz in vivo – punktowe testy podskórne.
Wykonywane są także testy aktywacji komórkowej, których celem jest określenie stężenia asIgE w warunkach in vivo i on vitro. Oznacza się również leukotrieny będące mediatorami uwalnianymi podczas aktywacji leukocytów przy udziale enzymu 5-lipooksygenazy. Często stosuje się także uwalniane histamin i sulfidoleukotrienów. Dużą zaletą testów na bazie aktywacji bazofili, jest możliwość używania sporych ilości pokarmów.
Przed stosownym leczeniem alergii pokarmowej, należy wykluczyć nietolerancję pokarmową. Obie mają podobne objawy. Najpopularniejszą alergią jest nadwrażliwość na mleko krowy, kurze jajko oraz na wszelkie zboża. W ostatnim przypadku dodatkowo można być uczulonym na pylenie nie tylko zbóż, ale i drzew czy traw. Po pierwsze musimy unikać alergenów, które nas uczulają. Życie alergika może być nieco utrudnione, bo np. nie będziemy mogli pozwolić sobie na spacery po łąkach czy lasach, ale i z tym można żyć. Alergicy zażywają także leki przeciwhistaminowe, których na rynku z każdym dniem przybywa. Lekarze zalecają tez preparaty rozkurczowe do robienia inhalacji. To czy będziemy musieli zażywać leki cały czas, zależy od specyfiki i siły nadwrażliwości. Warto też pomyśleć nad odczulaniem. Poprzez wstrzykiwanie pod skórę alergenów, staramy się przyzwyczaić organizm do tolerancji danej substancji. Kuracja jednakże może trwać latami.

Dorosłych odczulać powinniśmy do 55 lat, nie później. Alergia jako taka nie mija. Można tylko opanować jej objawy, a są to częste wysypki, pokrzywki, duszności, katar sienny, bóle brzucha. Ponadto wymioty, biegunki, a nawet wstrząsy anafilaktyczne np. w przypadku silnych uczuleń na skorupiaki, wieprzowinę czy niektóre owoce, albo orzechy.
Oczywiście trzeba także stosować dietę eliminacyjną, która wyłącza z naszego jadłospisu te produkty, które zawierają uczulający nas alergen.