Ginekomastia, jak wiele chorób, na które mogą cierpieć mężczyźni, wciąż traktowana jest jako problem wstydliwy, a dotykać może znaczne grono mężczyzn w różnym wieku. Schorzenie to polega na powiększeniu się, z powodu nadmiernego wzrostu tkanki tłuszczowej i włóknistej, sutka u mężczyzny. Zmiany te w obrębie męskich gruczołów piersiowych mogą być zarówno dwu-, jak i jednostronne. Zmian chorobowych nie należy w żadnym stopniu bagatelizować, zwłaszcza tych, które przejawiają się bólem i twardnieniem gruczołu piersiowego wewnątrz którego mogą także gromadzić się cysty. Zmiany te w dużej mierze są problemem również psychicznym, z którym wielu mężczyzn nie może sobie poradzić.
Przyczyny choroby mogą być różnorodne.

Ginekomastia może być dziedziczona. Mogą ją jednak powodować różnego rodzaju choroby, wśród których wyróżnić należy: niewydolność nerek, nowotwór jądra, niedobór męskich hormonów i nadprodukcję estrogenu, choroby wątroby, otyłość oraz nadczynność tarczycy. Wyżej wymienione czynniki chorobotwórcze dotyczą w głównej mierze ginekomastii patologicznej, którą wyróżnia się obok fizjologicznej.
Ta druga ginekomastia bywa naturalnym zjawiskiem zarówno u noworodków, u których przeważają jeszcze hormony z ciała matki, jak i u chłopców w wieku nastoletnim, przeżywających wahania hormonów w stronę wyrównywania się oraz u mężczyzn po 60. roku życia u których dochodzi do degeneracji komórek wytwarzających androgeny . Jeżeli w tym drugim z przypadków ginekomastia nie ustąpi, należy skonsultować się z endokrynologiem, który zleci odpowiednie badania i ustali indywidualną drogę leczenia tego schorzenia, polegającą w większości przypadków na przyjmowaniu leków hamujących powstawanie estrogenu. Tylko w przypadku ginekomastii przewlekłej lub w szczególnych przypadkach zaleca się leczenie chirurgiczne, polegające na liposukcji okolic piersi i usuwaniu nadmiaru powiększonych gruczołów piersiowych. Najbardziej powszechne pozostaje jednak leczenie hormonalne.
Ginekomastia patologiczna często ma podłoże w zaburzeniach metabolicznych i w tym względzie może mieć ona związek z zaburzeniami czynności tarczycy, czyli gruczołu dokrewnego, który pozostaje odpowiedzialny za regulację procesów metabolicznych. W ustaleniu przyczyn ginekomastii niezbędne pozostają badania krwi, a także przeprowadzenie ultrasonografii piersi i jąder, zbadanie brzucha, które pozwolą wykluczyć jakiekolwiek zmiany w tych narządach.